Lekcje języka polskiego to dla niektórych nauka trzeciego języka obcego 😉
Nasuwa się pytanie, dlaczego tak trudno zachęcić dziś młodzież do czytania, przekonać do poznawania dzieł literatury polskiej i powszechnej. Niektórzy nieraz zastanawiają się, po co czytać „starocie”, przecież to było dawno, teraz są inne czasy.
XXI wiek mimo ogromnego postępu nie potrafi udzielić odpowiedzi na podstawowe pytania egzystencjalne, dylematy moralne, a nawet stwarza dodatkowe, często nierozwiązywalne. Współczesny człowiek chyba jeszcze bardziej pragnie bezpieczeństwa, przyjaźni, poczucia sensu swych działań i potrzebuje komunikacji z innymi, która odbywa się głównie za pośrednictwem języka. Jego literackie zapisy z przeszłości ukazują, z czym mierzyli się ludzie, jak radzili sobie z niebezpieczeństwem, gdzie szukali ratunku, co tak naprawdę liczy się w życiu.
Gdy się sięga po kolejne dzieło ze szkolnej biblioteki („cieńsze” czy „grubsze”), do której posyłają polonistki, to przemierza się fikcyjne światy, poznaje język autorów i ich utworów. Ucząc się poprawniej wyrażać, nazywać swoje emocje, potrafimy opisywać świat, rozumieć rzeczywistość, komentować zdarzenia. Nasi uczniowie nabywają tych umiejętności poprzez wspólne zabawy np. układając domino frazeologiczne, rozpoznając bohaterów z wykorzystaniem gry: „Kim jestem” czy syntetyzując materiał metodą stacji, albo grając w filozoficzne karty. Takie literackie zabawy lubią najmłodsi uczniowie, jak i tegoroczni maturzyści ( 5 klas, ponad 100 uczniów), którzy za niecałe dwa miesiące przystąpią do ostatniego szkolnego egzaminu, tym razem maturalnego.
Nauka połączona z zabawą to gwarantowany sukces!