Listopadowy wtorek w naszej szkole był przedłużeniem Święta Niepodległości. W lirycznej zadumie, w rytm polskich melodii, klasa IV TL wraz z panią W. Majdą przekonywała, że dzięki poświęceniu niezliczonej rzeszy znanych i bezimiennych patriotów możemy żyć w wolnym kraju. Mieszkając w środku Europy, posiadając unikatową w skali świata historię, jako Polacy kultywujemy swoje tradycje, bronimy wartości, które otrzymaliśmy w spadku po przodkach. Mówimy tym samym językiem, wiedząc, że „bez tej miłości można żyć (…), ale nie można owocować”.
Nie bez racji w XIX w. C. Norwid pisał, że „Ojczyzna to wielki zbiorowy obowiązek”, ale podstawowym prawem człowieka jest także przywilej posiadania kraju ojczystego w wielkim wymiarze i tzw. małej ojczyzny. Aby to było możliwe, trzeba troszczyć się o wolność – dar i zadanie, którym musimy sprostać. Ze sceny z ust aktorów padały deklaracje dumy z faktu bycia Polakiem, a wyśpiewane wraz z M. Bałatą „Te Deum” patriotyczne wyrażały świadomość wyjątkowości wolności „trudnym losem nazywanym” i której często nie potrafimy sprostać.
Czwartoklasiści (prawie w komplecie) i gościnnie Jadzia z III TL w atmosferze powagi, ale zarazem radości wynikającej z charakteru święta potrafili wywołać zadumę i wzruszenie widzów obserwujących mini scenki i wsłuchujących się w wyśpiewaną miłość do ojczyzny.